Πρόκειται για κατακόρυφες ή ελαφρά κεκλιμένες αυτοφερόμενες κατασκευές από αλουμίνιο και τζάμι, οι οποίες στερεώνονται σε δομικά στοιχεία των όψεων των κτιρίων, τις οποίες διαμορφώνουν. Μορφολογικά, τα υαλοπετάσματα χωρίζονται σε δύο μεγάλες ομάδες:
– με εμφανή σκελετό, ο οποίος αποτελεί το κύριο δομικό μορφολογικό στοιχείο. Συνδυάζουν αδιαφανή πανό όψης και κουφώματα στον ίδιο σκελετό. Η δομή αυτή δεν περιορίζει τις δυνατότητες και τους τρόπους λειτουργίας των κουφωμάτων. Τα τζάμια στερεώνονται στα αντίστοιχα πλαίσια με μηχανικό τρόπο, όπως στα συνήθη κουφώματα αλουμινίου
– με μη εμφανή σκελετό, ο οποίος υποδηλώνεται διακριτικά από τους αρμούς μεταξύ των τζαμιών. Με τη μορφή ενιαίας επιφάνειας, η οποία επενδύει την όψη, αποτελούν τη σύγχρονη εκδοχή των υαλοπετασμάτων. Η διαφορετικότητα των στοιχείων από τα οποία αποτελούνται (διαφανή ή αδιαφανή τμήματα) δεν είναι διακριτή από έξω. Για τεχνικούς και αισθητικούς λόγους τα κινητά φύλλα μπορεί να είναι μόνο στρεφόμενα, κυρίως ανακλινόμενα ή προβαλλόμενα.
Τα τζάμια εφαρμόζονται με μηχανική στερέωση ή συγκόλληση. Στην πρώτη περίπτωση το στέλεχος της διατομής που συγκρατεί το τζάμι έχει το ελάχιστο δυνατό πλάτος (5 – 10 mm), ώστε να επηρεάζει ανεπαίσθητα την αισθητική της όψης. Η συγκόλληση πραγματοποιείται με ειδικές σιλικόνες (δομική υάλωση). Συχνά επιλέγεται συνδυασμός των δύο τρόπων με μηχανική στερέωση των δύο απέναντι πλευρών του τζαμιού και συγκόλληση των άλλων δύο. Σε ειδικές περιπτώσεις είναι δυνατόν να εφαρμοστεί σύστημα μηχανικής στερέωσης με μεταλλικά αγκύρια στερεωμένα στο τζάμι και στο σκελετό, και σφράγισης των αρμών με ειδική σιλικόνη.
Ως ολοκληρωμένες αυτοφερόμενες κατασκευές, τα υαλοπετάσματα είναι δυνατόν να επενδύουν μέρος της όψης ή ολόκληρη όψη. Αποτελούν αισθητικές παρεμβάσεις, οι οποίες συνδυάζουν επένδυση όψης και κουφώματα σε ενιαίες επιφάνειες, στιλπνά συμπαγή, πλήρη με την αίσθηση του διαμπερούς, του κενού, απεικονίσεις του περιβάλλοντος ενός κτιρίου στις όψεις του. Για να επιτευχθεί το αποτέλεσμα αυτό, απαιτείται μεγιστοποίηση της εμφανούς επιφάνειας των τζαμιών με ανάλογη ελαχιστοποίηση της επιφάνειας των στοιχείων του σκελετού. Για το σκοπό αυτό έχουν αναπτυχθεί ειδικές σειρές διατομών αλουμινίου για υαλοπετάσματα. Ο σκελετός του υαλοπετάσματος διαμορφώνει τον κάνναβο τοποθέτησης των τζαμιών, χαρακτηριστικό στοιχείο της όψης. Συντίθεται από οριζόντια και κατακόρυφα στοιχεία – φέρουσες διατομές από αλουμίνιο, πάνω στις οποίες στερεώνονται τα τζάμια με ή χωρίς παρεμβολή άλλων διατομών. Στην περίπτωση ανοιγόμενων φύλων, ο σκελετός λειτουργεί είτε ως κάσα, από την οποία αναρτάται το φύλλο (πλαίσιο και τζάμι), είτε προσαρμόζονται σε αυτόν κατάλληλες διατομές υποδοχής και λειτουργίας του φύλλου. Τόσο οι φέρουσες διατομές, όσο και τα σημεία και ο τρόπος στήριξής τους προκύπτουν από μελέτη, στην οποία λαμβάνονται υπ’ όψιν τα φορτία της ανεμοπίεσης. Σε συνήθη κτιριακά έργα, το υαλοπέτασμα στηρίζεται σε φέροντα δομικά στοιχεία του κτιρίου. Υαλοπετάσματα με μεγάλη, ενιαία ελεύθερη επιφάνεια έχουν ανάγκη από ειδική μεταλλική κατασκευή στήριξης στο εσωτερικό του κτιρίου. Τα προσφερόμενα συστήματα μπορούν να καλύψουν χωρίς πρόβλημα το ύψος ενός ορόφου. Ένα υαλοπέτασμα μπορεί να περιλαμβάνει σε ενιαίο σύνολο σταθερά στοιχεία για το φυσικό φωτισμό του εσωτερικού χώρου και τη θέα, στρεφόμενα φύλλα για το φυσικό αερισμό του χώρου, καθώς και τυφλά στοιχεία για την επένδυση των όψεων των δομικών στοιχείων του κτιρίου. Κάθε διαφορετικό στοιχείο αυτής της πολυδύναμης κατασκευής αντιμετωπίζεται με διαφορετικό τρόπο. Οι συναρμογές μεταξύ του υαλοπετάσματος και των δομικών στοιχείων του κτιρίου απαιτούν ιδιαίτερη προσοχή και επιμέλεια. Η στεγανή και ελαστική σφράγιση των αρμών μεταξύ του υαλοπετάσματος και των δομικών στοιχείων του κτιρίου, τόσο των περιμετρικών, όσο και με τις επιφάνειες που καλύπτονται (πρέκια, ορθοστάτες) είναι απαραίτητη.
